Jeden

Pisanie chyba jest dla mnie.. mimo długich kilku przerw. 

Pierwszy blog założyłam w szkole podstawowej. Prowadziłam go kilka lat. 

"Wymiany komentarzami", konkursy, co chwilę nowa grafika, bo przecież szablon musi być na topie.

Codziennie nowy wpis, no bo jak to można, nie dbać o czytelników? 

Wtedy taki widziałam sens - wejścia, popularność, komentarze.

Potem drugi, trzeci, mądrzejszy... z moim życiem. Posmakowałam prawdziwego blogowania.

Przerwa. Długa. Kilka lat. W trakcie przerwy onet zrezygnował z blogowania, a ja nie wiedziałam..

Wszystko przepadło. Nic nie zostało zarchiwizowane.

Moja pamiątka od małego, nawet ten pierwszy, najgłupszy blog.

Więc później fotoblog, ale to fotoblog z okresu technikum. 
Publiczny, dla znajomych..

a ja potrzebuję prywatności.

Teraz czuje tylko emocje, które muszę gdzieś umieścić.

Pomyśłam, że tu. O tak dla siebie.